Ciężko odpowiedzieć jednoznacznie na pytanie, co to jest wiara? Trzeba zacząć od tego, że samo stwierdzenie występuje zarówno w religii, jak i filozofii. Wiara związana z religią (podobnie zresztą jak w filozofii), to przyjęcie jakiegoś założenia, bez większej liczby dowodów popierających to założenie. Człowiek głęboko religijny nie potrzebuje namacalnych (naukowych) potwierdzeń istnienia Boga. Człowiek taki założył, że Bóg istnieje i wierzy on w jego obecność i istnienie. Jest to szczera wiara nie popierana żadnymi dowodami. Osoba wierząca nie potrzebuje nic więcej do swoich założeń, istnienie Boga, cuda które uczynił i wszystkie dogmaty religijne są dla niego wręcz namacalne. Jeżeli człowiek szczerze wierzy jego życie staje się szczęśliwsze i nabiera sensu, Przy założeniu, że zarówno przykre, jak i radosne wydarzenia, których doświadczamy są sprawą Stwórcy, to wiara umacnia się jeszcze bardziej, a samo lakoniczne stwierdzenie „Bóg tak chciał”, nabiera głębszego sensu. Wiara nie potrzebuje doświadczeń, dowodów czy badań założeń, które zostały przyjęte za prawdziwe. Podobieństwo do wcześniej poruszonej psychologii jest wyraźne.
Doskonałym przykładem jest misa wypełniona czarnymi i białymi kulami. Jeżeli jest ich załóżmy po pięćdziesiąt, to prawdopodobieństwo wyciągnięcia białej kuli jest takie samo jak czarnej, jednak znajdą się osoby, które będą wierzyły, że wyciągną kulę danego koloru za pierwszym razem. Jeżeli w misie znajdą się kule w stosunku 90 do 10, to większa liczba ludzi będzie wierzyła, że wyjmie kulę koloru, który ma przewagę liczebną, ale dalej jest to tylko wiara, a nie pewność.
