Wiele ludzi opisuje o uczucie, jako coś pięknego i niespotykanego. Będąc młodym często naszej emocje wydają się być silniejsze i bardziej intensywne. Stąd pojawiło się powiedzenie „Pierwsza miłość nie umiera.”. Patrząc jednak z perspektywy młodzieży, większość opisuje swoje pierwsze zauroczenie jako coś niemiłego, czasem wręcz traumatycznego. Dlaczego tak się dzieje?
Miłość bez wzajemności
Aby się zauroczyć niewiele trzeba. Młodzież w wieku szkolnym każdego dnia spotyka się ze swoimi rówieśnikami, z którymi spędza czas. Kiedy organizm zaczyna dojrzewać, wytwarza hormony płciowe odpowiadające za popęd seksualny. Często to właśnie popęd jest mylony z zauroczeniem.
Zdarza się, że poszczególne osoby dojrzewają w różnym odstępie czasu, dlatego coś, co dla jednych jest oczywiste – przez innych nie zostało jeszcze przyswojone. Większość pierwszych zauroczeń nie spotyka się z wzajemnością, dlatego jest to zjawisko zupełnie normalne.
Nigdy więcej się już nie zakocham!
Nie zliczy się ile razy człowiek wypowiadał te słowa w ciągu swojego życia. Prawda jest taka, że prawdziwa miłość może nadejść nawet w wieku kilkudziesięciu lat i wtedy wszystkie poprzednie związki okazują się być nieważne. Nie powinno się załamywać z powodu odrzucenia – wręcz przeciwnie. Młodość to czas na zawieranie nowych znajomości i poznawanie na swojej drodze niesamowitych ludzi. Nie ma lepszego lekarstwa na złamane serce niż czas. Czas potrafi wyleczyć nawet najgłębsze rany.
Dlaczego nie mam dziewczyny/chłopaka?
Im jesteśmy starsi, tym więcej par pojawia się wokół nas. Zaczynamy wtedy zadawać sobie pytanie „Co jest ze mną nie tak?”. Szukamy odpowiedzi w swoim wyglądzie, zachowaniu, zainteresowaniach. Prawda jest taka, że często nie dostrzegamy w swoim otoczeniu osób, które są w nas zauroczone.
Nierzadko również sami skrywamy swoje uczucia i zbyt długo zwlekamy. Najważniejsze jest być sobą i robić to, co się kocha. W ten sposób mamy największe szanse na spotkanie bratniej duszy. Nie ma niczego złego w byciu singlem. Wręcz przeciwnie – single z wyboru są zwykle uważani za najatrakcyjniejsze osoby!
Jak radzić sobie w przypadku rozstania lub odrzucenia?
Zerwała z Tobą dziewczyna? Chłopak, którego lubisz nie odwzajemnia Twoich uczuć? Bliscy wokół Ciebie pewnie powtarzają Ci, aby się nie przejmować i przestać smucić. Nie ma niestety nic gorszego, jak unikanie odreagowania swoich smutków i boleści. Chcesz płakać – płacz! Chcesz krzyczeć – krzycz!
A kiedy już emocje opadną i nie starczy Ci łez i sił do krzyku, podnieś się z kolan i żyj dalej. Odnajdź nową pasję, zacznij grać na instrumencie, na którym zawsze chciałeś. A może zapisz się na siłownię? Zacznij tańczyć, śpiewać, rysować, pisać wiersze lub opowiadania. Zobacz, jak wartościową osobą jesteś i rozwijaj to, co w Tobie najpiękniejsze.
Jak wyznać uczucia?
Należy pamiętać, że aby otwarcie rozmawiać o uczuciach trzeba być blisko z daną osobą. By prawdziwie kochać nie wystarczy, że ktoś podoba nam się z wyglądu. Miłość rodzi się wtedy, kiedy czerpiesz radość ze spędzania czasu z ukochaną osobą. Jeśli macie wspólne pasje, zainteresowania, lubicie długie rozmowy ze sobą – dopiero wtedy możemy mieć pewność, że to naprawdę miłość, a nie zwykłe zauroczenie czyimś wyglądem. Choć tzw. miłość od pierwszego wejrzenia jest pięknie opisywana w literaturze i muzyce, jest to uczucie bardzo powierzchowne. Kochając kogoś za wygląd stworzymy relację wyjątkowo kruchą i egoistyczną.
Wiele młodych ludzi decyduje się na wyznanie uczuć poprzez wiadomość tekstową lub klasyczny liścik. Ma to swój urok, jednak nic nie jest w stanie zastąpić rozmowy w cztery oczy. Nie powinno się również poruszać tematu tak intymnych uczuć w obecności osób trzecich. Są bowiem ludzie, którzy bardzo wstydzą się przyznać do miłości, gdyż uważają ją za swego rodzaju słabość. W takim wypadku odrzucenie może nie wynikać z powodu braku zainteresowania, a ze zwyczajnego zawstydzenia i przyparcia do muru.
Kiedy zakochanie staje się niebezpieczne?
Młodzież często nie potrafi zapanować na burzą hormonów i silnymi emocjami. Czasami młodzi ludzie nie są w stanie poradzić sobie z odrzuceniem. Uciekają się do katowania negatywnymi myślami o sobie, niekiedy do samookaleczenia, a nawet myśli lub czynów samobójczych.
Jeśli przejawiasz takie zachowania, powinieneś niezwłocznie porozmawiać z zaufaną osobą: rodzicem, nauczycielem, najbliższym kolegą lub psychologiem szkolnym. Jeżeli problem Cię nie dotyczy, zwróć uwagę czy nikt z Twojego otoczenia się z nim nie boryka. Czasem wyciągnięcie pomocnej dłoni może uratować komuś życie.